“Heicop is voor mij meer dan een plek waar mensen de hond uitlaten. Hier kon ik vroeger mezelf urenlang vermaken. Als het bos onderhoud had gehad rende ik, fantaserend, over de oude sporen van de trekkers. In mijn tienerjaren kwam ik er om stoom uit te blazen, en nu kom ik er met mijn camera om me te blijven verbazen hoe mooi en belangrijk de natuur is.”

– Puck

Huidige situatie

Het ca 5 ha grote landgoed ’t Heicop is momenteel vrij toegankelijk voor allerlei publiek en gerangschikt als NSW landgoed. Er is geen aangesteld toezicht die de regelgeving onder artikel 461 controleert of handhaaft. Het terrein heeft achterstallig beheer en mede daardoor hoge natuurwaarden. Door het eigenzinnig beheer onder voormalig eigenaresse Agatha van Embden is het terrein gevormd als een mengelmoes van bosbouw en park. Door het achterstallig beheer en de beschikbare middelen in het verleden heeft de bosbouwkundige inslag de overhand gekregen. Toch zijn de park elementen in open/dicht verhoudingen , padenstructuur, zitbanken en enkele bijzondere bomen onverminderd aanwezig en bepalend voor de uitstaling.

Landschappelijke en (cultuur)historische waarden

De plek is hoog te waarderen als een kruispunt tussen de oude stuifduinen, de historische Maarnse eng en de oude schapendrift. Relicten uit het verleden die samenkomen op hetzelfde terrein. Mede hierdoor heeft het terrein mogelijk archeologische waarden en zeker geomorfologische waarden. Daarnaast is het onderdeel van de ontwikkelingen van de Maarnse landgoederenzone welke gedomineerd werd vanuit het vaak Amsterdamse bankwezen.